Een live uitzending. De kranten staan er vol van. Op de website van het NOS lees ik het volgende: “ Een voor een klinken de namen van de slachtoffers over de Cour d’Honneur van het Hôtel des Invalides. Alsof geprobeerd wordt ze terug te roepen uit de dood. Een cellist speelt een hartverscheurende suite van Bach en tijdens de toespraakvan president Hollande klinken zowel troostende als opstandige woorden. “Zij hebben de cultuur van de dood, wij de cultuur van liefde voor het leven…
Het helpt niet.
Het lijkt een eenheid met barsten, want niet iedereen is blij met dit nationale eerbetoon. Twee families van nabestaanden hebben openlijk laten weten er geen zin te hebben. De zuster van François-Xavier Prévost, die omkwam in Le Bataclan, schreef op haar Facebookpagina: “Heren politici, uw uitgestoken hand, uw eerbetoon, we willen het niet”. Volgens haar is de regering “voor een deel verantwoordelijk wat er is gebeurd”. Het is een hard verwijt…”
Tja, lieve mensen, verschillende manieren om een gevoel te uiten. Het mag. Het moet. Het is complex. Maar dat is niet erg. Zolang de complexiteit van het leven met gepaste emoties wordt betreden, want dit is de boodschap van het Universum:
“kalm en beheerst is de weg naar vrijheid”, en een tweede boodschap
“ elk generatie heeft te maken met een oorlogssituatie, zo werkt het nu eenmaal hier op het aards niveau”
Lieve mensen, de polarisatie, de voor-en tegenstanders nemen toe. Ook in ons land en ook ten aanzien van de vluchtelingencrisis. Ja, een crisis. Enerzijds horen wij emoties van verharding , anderzijds zien we duizenden hulpbehoevende mensen die zich vrijwillig aanmelden om mee te helpen met de opvang van vluchtelingen. En wat vind ik? Ik had liever gezien dat deze vluchtelingen zouden zijn opgevangen in hun eigen regio of grenzend aan hun regio. Waarom? Omdat zij daar veel meer kans maken om succesvol hun leven weder op te bouwen. Maar ik besef ook wel met mijn beperkte vermogen dat niemand voorbereid kan zijn op een crisissituatie, noch wij noch zij, want dat is deze vluchtelingen kwestie wel. Een crisis! En daar hebben wij een paar kalme mindsetting voor nodig en geen oproerzaaiers of kemphanen, zodat het zo waardig en menselijk verloop kan hebben. Want het zijn wel mensen zoals u en ik! En kinderen zoals die van mij en van u!
En IS? Daarover zijn verschillende boodschappen door het Universum gegeven. IS is een gevaar! Toevallig hoorde ik op BNR nieuwsradio dat Bernard Hammelburg de strijd tegen het IS ook vergeleek met de 2e WO. De boodschap van het Universum enkele weken geleden was dan ook “ Alleen op het moment dat de Westerse wereld net als destijds tijdens de WO II de handen ineen zal slaan, zal het succesvol zijn in het verslaan van de IS “. Tot nu toe is er geen eenheid in een Europees visie en voor wat betreft Rusland, het jongetje dat vaak niet mee mag doen met de grote heren, is het bezig om op een verkeerde manier de aandacht te trekken. Kemphanen allemaal met een lachende derde, namelijk IS, die vrij spel heeft…de aanslagen in Parijs, de vele verwoestende vernielingen in Syrië, de gruwelijke moorden, en Poetin en Erdogan die het te druk hebben om met elkaar te ruziën met de NAVO als een wijze vader, die deze heren tot kalmte maant, omdat er een urgente kwestie op de agenda staat: IS! Het gaat de goede kant op…
Medium Sharda, OprechteMediums, Box 48
