Als we complete vrede kennen in onszelf kent de wereld vrede.

Hoe meer we grijpen, zoeken, hoe meer we van onszelf afdwalen. Ik heb een gedachte in mijn hoofd van mensen die uit Noord Afrikaanse landen hun geluk elders proberen te zoeken en hun leven riskeren op een zee in een gammele boot om maar gelukkig te zijn. Hun leven zetten ze in de waagschaal om meer rechten, meer geld, meer kans op een baan te hebben. Een hele dure prijs want wat als je aankomt en je zonder enkel bezit in een groot leegstaand gebouw komt met vele anderen en je hebt nog niets, alleen een kans om uitgezet te worden, om opzij gezet te worden, om een beetje eten te ontvangen wat is er dan bereikt? Er zijn er die geluk hebben en een visum krijgen, het is slechs voor weinigen weggelegd. Zou men naar binnen keren en minder willen grijpen, slechts vrede en geluk kennen in zichzelf dan zou men zo’n riskante onderneming niet wagen. Dan zou men gelukkig zijn met wat er is.

Het is een lastig issue. De mens die verlangt, de mens die meer wil en de mens die wil ontwikkelen, vooruit wil. Soms moeten we ons neerleggen bij het feit dat een situatie is zoals het is. Geboren worden in een arm land of weinig mogelijkheden krijgen heeft een betekenis. Weinig bezit of kansen kan ook een ruimte in jezelf geven die, wanneer men mediteert, juist een enorme rijkdom kan zijn of worden. Het respecteren van een situatie, van een proces, een ‘armoede’ kan, als men deze omdraait, in plaats van negatief dus positief werken. Het begint met de vrede in onszelf. Als men dan vraagt “bestaat die vrede echt?” dan is het antwoord ‘ja’. Het is maar waar je hem zoekt. En hij is voor iedereen beschikbaar als we maar niet zoveel willen. Een kind kan een kamer vol met speelgoed hebben of alleen een touwtje en een steentje, het kind met het touwtje is wellicht gelukkiger dan het kind met een kamer vol speelgoed waaruit het niet kan kiezen. Eenvoud naast het vrede-gevoel in jezelf en daarbij het ZIJN, geeft de wereld wat het nodig heeft. Als daarbij diegenen die het breed hebben oog voor de anderen hebben en hen steunen met medicamenten, voedsel en dergelijke dan kent de wereld gelijkheid, vrijheid en broederschap en is men gelukkig, waar dan ook. Dan hoeven er geen levens verspild te worden op een woelige zee, dan zijn er geen oorlogen om bezit, dan kent men geen ruzie om geloof, geen afgunst, geen haat. Dan is het vrede, voor iedereen bereikbaar.

Een mooi gedichtje wat ik net ontvang:

Het leven begint

Waar het hebben stilstaat

Het leven gaat door

Waar de liefde en respect huist

Het leven eindigt

Wanneer men geleerd heeft te ZIJN.

Liefs Desibel