Soms overvalt je dat gevoel van onbehagen, wat betreft een bepaalde persoon of een situatie.  Je kunt je vinger er niet exact op leggen, maar er klopt iets niet! Het is niet duidelijk aantoonbaar, maar je weet diep van binnen, dat het niet in de haak is!

Zo had ik een soortgelijke situatie binnen onze VVE. Mijn onderbuurman, die tevens makelaar is, had een bevriend klusbedrijf ingeschakeld, om ons gezamenlijk trappenhuis op te knappen. Mijn onderbuurman bleef maar aandringen, om dit bedrijf in de arm te nemen. Terwijl ik zelf van meet af aan, al geen goed gevoel had bij dit desbetreffende bedrijf.

Maar goed, hoe moest ik dat tegenover de andere buren bewijzen en verantwoorden? Het enige dat ik had, was mijn eigen onderbuikgevoel. Bovendien was en is bij alle buren bekend, dat ik niet bepaald bevriend ben met de benedenbuurman.  Was dit nu echt mijn intuïtie die sprak of toch stiekem mijn ego? Ik heb niet echt snel een hekel aan iemand, maar ik kon en kan niet ontkennen dat ik deze gladjakker graag even op zijn plek gezet had. Dus begon ik bijna aan mezelf te twijfelen.

Omdat ik als enige bezwaar had gemaakt, tegen dit voorstel van mijn benedenbuurman werd dit bedrijf alsnog door ons ingehuurd. Dit tot groot ongenoegen van mezelf, maar ik besefte tegelijkertijd dat de meerderheid duidelijk had gesproken.

De benedenbuurman had met dit bedrijf een afspraak gemaakt en was zelf ook aanwezig, tijdens de werkzaamheden. Hij zette “alles” vast op een filmpje, dat hij ons allemaal gestuurd had via de groepsapp. En toch, was ik er niet gerust op! De klus was namelijk binnen een recordtijd geklaard en dat deed bij mij ook de nodige vraagtekens opdoemen. Het bedrijf zou namelijk ook de oude vloer verwijderen, dat stond ook duidelijk vermeld in de offerte.

Echter, toen ik na werktijd terugkwam besloot ik toch zelf maar even op onderzoek uit te gaan. Ondanks dat het werk er aan de buitenkant redelijk uit zag. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en het gloednieuwe tapijt op een aantal plekken los te trekken. En waarachtig, de oude vloerresten waren inderdaad niet verwijderd en nog duidelijk zichtbaar.

En toen ik van dat desbetreffende bedrijf namens de VVE de rekening in de bus kreeg (inclusief deze EUR 250 verwijderingskosten van de oude vloer), besloot ik voet bij stuk  te houden en voorlopig niet tot betaling over te gaan. Dit tot groot ongenoegen van mijn benedenbuurman, die van deze gelegenheid maar wat te graag gebruik probeerde te maken om voor de zoveelste keer de strijd met me aan te kunnen binden.  De andere buren lieten het ook afweten, dus ik stond er min of meer alleen voor.

Uiteindelijk heb ik zelf opnieuw contact met het bedrijf opgenomen over de factuur. Ze hebben hun excuses aangeboden, voor hun nalatigheid. Welgemeende excuses of niet, dat zal ik maar in het midden laten. Maar de EUR 250,- verwijderingskosten van de oude vloer,  zijn na een hoop onderling gesteggel uiteindelijk in mindering gebracht op de factuur. Kortom mijn doel was en is nog steeds bereikt: het recht heeft gezegevierd.

Het moraal van dit verhaal: Blijf bij jezelf en houd vast aan je eigen gevoel, al lijkt het op het eerste gezicht niet logisch en sta je net als ik tegenover de meerderheid die jouw mening niet deelt en je gewoon keihard laat vallen.