Ik ben deze maand wat laat met mijn blog, omdat ik eigenlijk niet zo goed wist waarover ik graag zou willen schrijven.

Afgelopen weekend had ik even een “time-out” voor mezelf ingelast en  ik heb al mijn verdere afspraken afgezegd. Ik heb zelfs niet gesport en dat is voor mij als fanatiek sporter best uitzonderlijk.

Voor iemand als ikzelf, die altijd maar bezig  en tamelijk uithuizig is, is dat echt wel even een  uitdaging maar tegelijk ook een verademing.  Omdat ik juist in deze gekke tijd, merk dat ik veel meer dan normaal eigenlijk, de behoefte  heb aan rust, onthaasten en verstilling in mezelf.

Even niet weer het hele weekend volplannen omdat ik niet hoef te werken, iets dat er bij mij altijd toch weer stiekem insluipt. Dat ik me vooral niet schuldig hoef te voelen, dat ik me niet meer “ nuttig” heb gemaakt.  Maar dat ik echt even bewust de tijd heb genomen, om met mijn aandacht naar binnen te gaan: “Wat heb ik nu nodig”? Waar word ik blij van op dit moment”?

Naast het mediteren en het opschrijven van dingen voor mezelf in mijn speciale dagboekje, die me voornamelijk helpen om weer terug bij mezelf te komen, heb ik deze keer vooral nagedacht over de telefonische consulten die ik tot nu toe op de lijn gegeven heb.

Niet specifiek over de reading zelf, maar meer met betrekking tot de onderlinge interactie tussen degene die me belt en ikzelf. Zo had ik afgelopen weekend 2 heel bijzondere consulten met 2 mensen. Dat waren eigenlijk meer gesprekken dan echte consulten voor mijn gevoel, waar ik zelf ook veel van heb mogen leren over mezelf.

In tegenstelling tot de meeste consulten die ik heb gedaan in het verleden, ben ik tot de ontdekking gekomen, dat ik me afgelopen weekend veel meer op het gesprek zelf gericht heb dan op de reading. Beide personen hadden  weliswaar een specifieke vraag, maar vooral ook de behoefte aan een klankbord.

Vervolgens, kijk ik vooral nu nog meer dan voorheen. naar hetgeen ze aan mij spiegelen en teruggeven op dat moment

Vaak zit ik bij voorbaat al in de readingmodus en ben ik zo geconcentreerd op het geven van een goede- en zo gedetailleerd mogelijke reading, dat ik verander in een spraakwaterval om te voorkomen dat ik belangrijke inzichten- en details over het hoofd zie. Dat heeft vaak tot gevolg, dat degene die belt, soms onvoldoende ruimte- en gelegenheid krijgt om daar zelf zijn of haar eigen kijk op te geven.

Op zo’n  moment valt de onderlinge interactie een beetje weg, terwijl die juist van groot belang is.

Tevens betrap ik mezelf er dan op, dat ik dan niet meer goed luister. En juist dat is zo ontzettend belangrijk, dat degene die belt zich op een bepaalde manier gehoord voelt. Geheel los van het feit of degene die belt zich wel of niet kan vinden in de bevindingen- en inzichten, die ik op dat moment aanreik.

Zelf ben ik van origine ook niet bepaalt een goede luisteraar, dat heb ik me juist door het geven van readings de laatste jaren, me langzaam eigen kunnen maken.

Bij een telefonisch consult in dit geval, is het van groot belang  dat je als consulent samen met de degene die belt kijkt naar de desbetreffende kwestie. Op die wijze wordt er voorkomen, dat er van mijn zijde eenrichtingsverkeer of een “one- womanshow”  ontstaat. Bovendien speel ik op dat moment slechts een adviserende rol als consulent en staat het degene die belt uiteraard vrij om wel of niets iets met deze inzichten- en adviezen te doen. Ook al ben ik als consulent soms  nog zo overtuigd van mijn eigen visie. De klant is immers koning!

Vaak denk ik gewoon veel te ingewikkeld, maar waar het eigenlijk om gaat is en dat zei mijn collega consulent  laatst ook tegen mij, iets in de trant van: “Je kunt toch ook gewoon luisteren…” (naar het verhaal van iemand zonder  die belerende ondertoon en zonder daar een oordeel op te plakken).

Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.