Ineens komen de woorden ‘water naar de zee dragen’ , wat wordt hiermee bedoeld en waarom hoor ik dit?
Het heeft te maken, als ik rustig doortyp, met het feit dat veel mensen bezig zijn met dingen die móeten, die er niet persé toe doen en niet zien dat iets niet meer nodig is. Iets dat geen doel meer heeft en men dus feitelijk nutteloos, zinloos bezig is toch voortzetten.
Waarom geen omslagpunt maken?
Als men alert is op wat men doet, goed (stevig) in het leven staat dan leeft men ook bewúst. Nu draaien we mee in de cirkel van alledag, de kleur grijs is er vaak en de kleur van oranje of lichtblauw van een gemoedelijkheid, vrede en een rust in wat men doet is niet snel te vinden. Kijk eens naar de gezichten van de mensen die je ziet als je in de stad loopt. Wie lacht er voluit en straalt omdat hij zijn leven zo de moeite waard vindt? De meeste mensen kijken stuurs voor zich uit, gezichten strak, soms ontspannen maar lachen nee, dat zie je niet heel snel….
Ik heb eens een proef gedaan en ben iedereen die ik tegenkwam gaan groeten… heb ‘goedemorgen” opgewekt gezegd. Men reageerde in een reflex en direct terug met ‘ook goedemorgen’. Het kan dus wél. Men kan dingen doorbreken, de sleur eruit halen en kleur brengen in het leven, ook van de ander.
Men draagt water naar de zee als men in een cirkel blijft functioneren wat dus niet meer hoeft. Zinloosheid. Neem als voorbeeld iemand die in zijn energie veel vitaliteit heeft, veel beweging kan brengen op aarde en in de medemens maar die rustig in een kantoorbaan blijft zitten waar hij alleen maar doet wat nodig is, bezig is met administratie, cijfers bv en daarmee zijn kwaliteiten laat liggen. Hijkomt niet tot zijn recht. Durft bijvoorbeeld niet los te laten uit angst dat zijn pensioen in gevaar komt, dat er geen andere baan komt, men houdt zich vast aan een schijn veiligheid.
Wat zou het fijn zijn als iedereen op zijn plek komt waar hij hoort te zijn en waar zijn kwaliteiten liggen, waar hij doet waar hij het best tot zijn recht komt en zijn taak die hij heeft meegekregen bij incarnatie kan uitoefenen. Dan zou iedereen toch over het algemeen wat meer lef hebben omdat vertrouwen in zijn eigen pad aanwezig is en zou men meer ‘naar buiten’ komen omdat men zichzelf durft te laten zien. Het leven leeft in al zijn glorie.
Ik hoop voor iedereen dat men zich durft uit te dossen in de kleuren die in jouw aura zitten, de ware identiteit naar buiten brengt en durft te leven, geen water naar de zee brengen maar ten volle zelf de zee durft zijn !
Heb lief en LEEF !